Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog geschreven heb. Niet dat er niets gebeurd hier, het was gewoon te druk. Vanaf oktober 130 Aroma Touch behandelingen gegeven. Daar ging een hoop tijd inzitten, plus dat je tussendoor maar een uurtje heb, om andere dingen te doen. En iedereen vraagt aandacht.
En de tijd vliegt.
Ik heb zeker niet stil gezeten, de afgelopen maanden. Druk bezig met Olish, maar ook druk met het gezin. Joey mijn zoon gaat 1 juni begeleid wonen, en daar komt wel het een en ander bij kijken. Meubels, vloer, verf etc. moet er uitgezocht worden. Hij was daar zelf erg druk mee, en dat kwam de sfeer niet ten goede, laat ik mij voorzichtig uitdrukken. Maar goed, meubels zijn besteld, vloer is uitgezocht en de kleur is nu ook bekend. Dus dat geeft hem wel rust, en is hij zeker beter te pruimen. Maar de echte drukte moet natuurlijk nog komen. Voor ieder kind is het spannend, als ze op zichzelf gaan wonen, maar voor deze kinderen is het nog eens extra. Altijd (30 jaar) onder moeders vleugels geweest en de beste zorg die je maar kunt krijgen, gekregen. Hoe gaat dat zo meteen, daar zal hij zeker aan moeten wennen. Als moeder zijnde, sta je nog al eens op, om iets te pakken, schoon te maken, op te ruimen, noem maar op. Maar zo meteen zal hij dat zelf moeten gaan doen, wat er in zijn vermogen ligt. Mijn andere kids zeiden wel eens, wat valt dat tegen als je op jezelf woont. Ja, thuis bij moeders is het toch allemaal wat makkelijker. Je eten staat op tafel als je thuis komt, de boodschappen zijn gedaan, je was ligt alweer schoon op je bed. Noem maar op.
Uitvliegen.
Zoals jullie misschien weten heb ik 5 kinderen, en Joey en zijn broertje wonen nog thuis. De andere zijn allemaal al het huis uit. Maar het is gek, dat Joey de eerste is die echt op deze manier uitvliegt. Bij mijn oudste, ging ik het huis uit, en bij de 2de liep het helemaal anders. Nummer drie, ging bij de marine werken, en was al snel maanden van huis, dus toen hij op zichzelf ging wonen, was dat ook weer anders. Hij was er al vaak niet meer door de weeks. En nu gaat Joey uitvliegen, en blijf ik met Dave alleen. Dat zal voor ons ook wel wennen zijn. Ik ga ineens heel veel meer vrije tijd krijgen, minder zorg en minder zorgen, boodschappen voor twee i.p.v. drie. Daar zal ik mij nog wel eens in vergissen. We gaan het zien hoe het allemaal loopt. Na 30 jaar zorg ben ik er klaar voor, en hij ook. (hoop ik). Na mijn scheiding, moest ik ook weer mijn draai vinden, en dat zal nu ook wel het geval zijn. Het zal wennen zijn, maar ik kijk er ook naar uit. Het is goed geweest, en ik ben dankbaar dat ik al die jaren voor hem kon zorgen. Voor hem is het ook goed. We gaan een oude periode afsluiten en allebei een nieuwe beginnen. Laten we er wat moois van maken.
Tot de volgende keer Lieve groet Karen