Vandaag het kaartje getrokken.....
Vandaag trok ik Peppermint. En de vragen die daar bij zaten zijn:
* Wat heb ik recent op mij genomen, wat mijn leven moeilijk maakte? Wat doe ik vandaag om dit los te laten?
* Wat zou mij vandaag bijzonder veel energie geven? Wat moet ik vandaag veranderen om deze energie ook te ervaren?
* Wat kan ik vandaag van mijn takenlijst verwijderen, die veel te vol is?
Ja, waar moet ik beginnen? Wat maakt mijn leven op dit moment moeilijk? Ik denk het zorgen voor en het zorgen maken over. Wat kost dat een hoop energie.

Het laatste jaar voel ik elke dag minder energie. Die zorgen blijven maar door je hoofd spoken. Elke dag weer. En los laten zou zo makkelijk moeten zijn, maar dat is het dus echt niet.
Je wilt dat ze een leuke pubertijd doormaken, met fijne vrienden en een hoop gezelligheid. En je ziet en voelt aan alle kanten dat de vriendengroep destructief is. Je ziet je kind achteruit gaan en je kan hem niet bereiken. Je schakelt alle hulptroepen in die er zijn, maar ook die hebben geen effect.
Nog lang niet volwassen
Ze denken dat ze met 14 jaar alle wijsheid in pacht hebben, en denken te weten wat goed is en wat niet. En tuurlijk zijn er uitzonderingen op de regels. Maar wat ik hier zie, zijn toch wel redelijk ontspoorde jongeren. Deze jongeren denken inderdaad dat ze alles weten, maar daar hebben ze nog niet lang genoeg voor op deze aardkloot rond gelopen. Maar ik merk dat er bij de jeugd wel al heel veel trauma zit. Klein en groot. Sociale media is niet echt bevorderlijk voor onze jeugd. Want had je nog geen trauma dan krijg je dat wel als je continu op sociale media zit. Ze zien tegenwoordig ook alles. Maar of ze alles wat ze zien in het juiste perspectief kunnen plaatsen, daar heb ik mijn vraagtekens bij. En op de een of andere manier, kost het mij bakken met energie.
Wat zou mij energie geven vandaag?
Ik zou het even niet weten. Misschien gewoon eens iets voor mijzelf doen, i.p.v. altijd voor andere in de weer te zijn. Vanmiddag gewoon eens een boek lezen?
De gedachten even laten gaan in een fantasieverhaal. Niet altijd maar je hersenen op scherp hebben staan. Ik denk dat ik dat vanmiddag maar ga doen, kopje thee erbij en gewoon verder niets.

De zorgenstroom stop zetten en van het moment gaan genieten. Jeetje, wat is dat moeilijk voor mij. De laatste jaren sta ik altijd "aan". Hoe kan ik de uitknop vinden. Ik merk ook als ik in de nacht wakker word, mijn gedachten gelijk weer bij de zorgen zijn. Dus uitgerust wakker worden is er ook al niet meer bij. Er moet wat veranderen, dit trekt mijn lijf niet lang meer. Loslaten, loslaten, loslaten. Maar hoe dan? En ik weet best wel dat ik midden in de nacht er niets aan kan doen. Maar alle mogelijke scenario's spelen door mijn hoofd. Ik, die altijd tegen andere mensen zeg, dat ze hun problemen op het nachtkastje moeten leggen, omdat je er in de nacht niets aan kan veranderen. De volgende ochtend liggen ze er gewoon nog steeds. En ik merk nu hoe moeilijk dat is. 6 jaar geleden kon ik dat veel makkelijker. Misschien omdat ik er sinds die tijd alleen voor sta. Kan ik het niet delen maar ook niet los laten.
Jaren overslaan.
Ik heb de afgelopen 6 jaar tropenjaren gehad en ze zijn om gevlogen, maar de komende 6 jaar mogen wat mij betreft ook omvliegen. En dan hoop ik dat we erop terug kunnen kijken en kunnen lachen dat het allemaal toch wel goed gekomen is. En in de tussentijd hoop ik dat je toch een fijne jeugd hebt gehad, want dat is wat ik jou zo enorm gun. Een fijne jeugd zonder zorgen. Is voor je moeder ook veel gezonder. Dus we gaan kijken hoe ik beter kan loslaten en hoe ik mijn energie bij mij kan houden. Ik hou jullie op de hoogte hoe het gaat de komende maanden.
Commentaires