Weer aan het werk!
Vorige week woensdag, sinds wat een eeuwigheid geleden lijkt, weer voor een baas aan het werk. Dat is wel weer even wennen!
De afgelopen 20 jaar ben ik altijd aan het werk geweest als verzorger etc. voor mijn zoon, en kreeg ik vanuit het PGB salaris. Dit was mij 20 jaar geleden aangeraden door het zorgkantoor. Ik wilde aan het werk, maar moest dan vreemden in gaan huren om voor mijn zoon te zorgen. En ja als moeder kan je dat natuurlijk altijd zelf het beste.

Dus werd ik al die jaren "ingehuurd" door mijn zoon.
Dat beviel ons allebei prima, zo had ik alle tijd om de dingen rondom hem en rondom zijn handicap te regelen en er altijd voor hem te zijn als hij uit school kwam, of van het het werk.
Maar dan!!
Zoals de meeste wel weten is hij 1 juni begeleid gaan wonen, en verviel mijn zorgtaak. Nou ja verviel, daar wil ik dan nog wel een keer over praten. Maar goed, op dit moment, de grootste zorgtaken. Er blijven altijd nog zorgtaken over voor moeders.
Laten we het een overgangsfase noemen. Tenminste dat hoop ik, dat het een overgangsfase is.
Hij is 30 en ik heb mijn best gedaan al die jaren, maar ik ben er wel moe van. Geestelijk redelijk uitgeput en lichamelijk ook. Ouders van gehandicapte kinderen weten waar ik over praat, trouwens elke mantelzorger weet waar ik over praat. Niet zeuren, gewoon door!!! De laatste jaren heb ik naast mijn zorgtaken ook een bedrijf opgezet, eerst Kaatje's Atelier en sinds 2021 ben ik een samenwerking aangegaan met DoTERRA. Dat is nog steeds mijn eerste en grootste passie. Mensen helpen met hun gezondheid op een natuurlijke manier. Had ik het maar jaren eerder gedaan. Nu haal ik uit DoTERRA mijn meeste plezier en voldoening, maar..... het levert nog niet genoeg op om ook brood op de plank te krijgen, en zeker nog geen beleg. Ik klaag niet, maar gewoon een feit. Dus wat ga ik dan doen?
Bijstand!!!!
Géén, ik herhaal, geen optie. Maar het is dat, of weer voor een baas aan het werk. Oké, dan ga ik weer solliciteren. Zo gezegd, zo gedaan, en 2 weken geleden had ik mijn eerste sollicitatie.

Via het uitzendbureau kwam ik op een advertentie van de Pearle terecht. Ik dacht nooit geschoten, is altijd mis. Draag tenslotte al vanaf mijn 4de een bril. Dan ben je bijna een expert. Ha, ha
Half uur te laat op het gesprek, lekkere binnenkomer was dat. Op de vraag wat mijn minpunten zijn, kon ik volmondig vertellen, te laat komen op een sollicitatie.
Blijkbaar kon ze dat wel waarderen, want ik ben aangenomen. Afgelopen woensdag voor de eerste keer sinds 39 jaar voor een baas werken. Ik moet zeggen dat ik niet zenuwachtig was en mij ook eigenlijk geen zorgen maakte. Dat is dan het voordeel als je al bijna 62 bent, dan weet je zo onderhand wel, dat er ergere dingen zijn om je druk om te maken.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het wel leuk vind, vooral het contact met de klanten. Nu komt er best nog wel veel bij kijken, dus die dag ben ik ook overspoeld met nieuwe informatie. Plus de hele dag op je benen staan, ik was bekaf s avonds. Ik was hun ook goed bevallen, want ik mocht zaterdag terug komen.
Zaterdag was het nog een stapje drukker, maar ook dat vond ik best leuk. Het is afwisselend en je spreekt nog eens iemand.
DoTERRA!
DoTERRA is en blijft mijn passie, dat word de pearle niet. Hoewel je daar ook mensen helpt met hun gezondheid, door ze een passende bril te verkopen zodat zij de wereld weer een stuk duidelijker zien.
DoTERRA is mijn nummer 1 en gelukkig houd ik ook genoeg tijd over om mij daar nog meer in te ontwikkelen en te groeien. Nu heb ik ook een enorm leuk team dat met mij wil samenwerken, dat scheelt natuurlijk ook. En mijn klanten ook niet te vergeten, die zijn ook enorm leuk. Jullie hoeven dus niet bang te zijn, dat DoTERRA naar de achtergrond verdwijnt, want ik blijf mij inzetten voor een betere wereld. Een betere wereld voor jou en een betere wereld voor onze kinderen, en kleinkinderen.
6 generaties.
Ze zeggen dat je van 6 generaties terug van alles mee krijgt. En de vraag is nu, wat laat ik achter voor de komende 6 generaties? Ik hoop dat mijn achter, achter, achterkleinkinderen alles op een natuurlijke manier aan zullen pakken. Steeds een beetje meer terug naar moeder Aarde. Ik hoop dat ik de eerste stap ben voor hun op dit pad. Dat mijn kleinkinderen niet meer om een paracetamol vragen maar de peppermint essentiële olie pakken. Ik hoop ook dat zij een betere gezondheid gaan ervaren doordat zij dichter bij de natuur staan. Dat hoop ik achter te laten, en dat is mijn drijfveer, om met DoTERRA door te gaan. Er wordt vaak gevraagd, wat is jou "WHY" waarom je DoTERRA doet. Ik kon er nooit de vinger achter leggen, maar nu zet ik hem zomaar in dit blog neer. Mijn Why is, dat de volgende generaties gezonder gaat leven en bewuster met hun gezondheid om zullen gaan.
Mijn why voor de Pearle is dat er gewoon brood op de plank moet komen. Het is wat het is.
Maak er weer wat moois van vandaag!
Lieve groet Karen
#betaaldebaan #doterra #essentiëleoliën #karenbakker #olish #6generaties #gezondeleefstijl #gezondlijf
Comments