top of page
Foto van schrijverKaren Bakker

Wat een weekend!

Vrijdagochtend vroeg, tenminste voor mij vroeg, zat ik in de auto onderweg naar Soest naar de conventie "Live a cause". Letterlijk vertaald "Leef je doel". Ik had geen idee wat ik moest verwachten van 2 dagen, met over het algemeen onbekende mensen voor mij. Het enige doel wat we samen delen is DoTERRA.



Ego-apen.

We hadden van te voren een filmpje gekregen van de organisator over "ego-apen". Ego-apen? Ik had er nog nooit van gehoord, maar het klonk wel bekend in mijn oren. We moesten proberen om deze apen thuis te laten. Dat houdt in dat je met een open mind naar Soest moest komen. Ego-apen zijn de stemmetjes in je hoofd, die continu ergens iets van vinden. Bijvoorbeeld, presentatie had wel wat meer gekund, of juist niet, ze had haar haar wel mogen kammen, wat veel make-up. Ik noem er zo een paar waar je ego-aap wel iets van vindt. Als je die achterwege laat, sta je veel meer open voor wat er gebeurd.


Ik ben door de polder gereden, via Lelystad en Almere, naar Soest. Ik had mijn auto vol met die apen, want ik kan mij mega irriteren aan het rijgedrag van bepaalde mensen. Ik zit in de auto en denk, oké, dat zijn mijn apen dus. Deze apen zitten continu in mijn hoofd en vertellen mij, dat ik eigenlijk de enige ben die goed rijdt. Dat voelt op zich wel goed, Hahaha, maar dat houd ook in dat ik continu opgefokt ben over de rijstijl van andere weg gebruikers. Stop!! Apen wees stil, en dan gebeurd er iets in de rijstijl van andere mensen, ha ha, nee natuurlijk, maar wel in mijn hoofd gebeurd er iets. Doordat ik mij niet meer irriteer, kom ik ze niet meer tegen. Dat is een rare gewaarwording. Ik merk dat ik in het begin mijn best moet doen, om die apen stil te krijgen, maar op het moment dat ik in Soest aankom, zijn ze allemaal de auto uit. Ik ga proberen om ze altijd het zwijgen op te leggen.


Angst voor het onbekende?

Als ik naar zoiets toe ga, heb ik toch ook wel wat kriebels in mijn buik. Allemaal onbekende mensen, wat gaan we doen, wat moet ik doen? Allemaal vragen die normaal gesproken door mijn hoofd gaan van te voren. Dit keer was het anders, geen vragen, geen kriebels in mijn buik. Waar zou dat aan liggen, vroeg ik mij af. Iemand zei tegen mij, omdat wij een gemeenschappelijke deler hebben, DoTERRA. Ja, dat klopt, maar ook dan vroeg ik mij altijd af, ben ik wel al op dat niveau, ben ik wel goed genoeg, ben ik wel commited genoeg? Daar zijn mensen die al veel meer bereikt hebben dan ik. Ego-apen!!

En toch waren die vragen er dit keer niet. Ik ging erheen met een gevoel van hier moet ik zijn. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik de volgende stappen moet en wil gaan nemen. Stappen in een ander soort bewustzijn. Doordat dit gevoel zo sterk aanwezig was, waren er geen angsten of onzekerheden. Het is moeilijk te verwoorden, terwijl ik daar normaal gesproken niet zoveel moeite mee heb, om mijn gevoelens op te schrijven. Dit gevoel zat zo diep in mijn lijf, dat alles er niet meer toe deed. Ik was op de juiste plaats, op het juiste moment, en het voelde zo verdomd goed. Ik heb 2 dagen lang zoveel bevestiging ook gekregen dat ik op de goede weg was. Schuld gevoelens, die ineens verdwenen, loslaten en vergeving waar ineens antwoorden op kwamen. Bij jezelf blijven, is iets waar ik nog wel eens moeite mee heb, was ineens daar. Er ontstond ruimte in mijn lijf, voor mijzelf. Daar waar ik altijd eerst aan andere dacht, en mijzelf daarin weg cijferde, was weg. Het voelt als een wedergeboorte, alle trauma's zijn in een ander daglicht komen te staan. Anders relativeren, anders denken en zeker anders voelen, dat is het wat het mij gebracht heeft dit weekend. Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren. Ik wilde zondagavond al het blog schrijven, maar ik zat nog teveel op een roze wolk, en wilde zeker zijn dat het gevoel blijvend zou zijn. Niet dat het maandagochtend alweer weg geëbd is, als het circus hier in de ochtend begint. Het is nu dinsdag en merk dat het gevoel er nog steeds is, en dat ik er ook aan moet werken, om de ruimte voor mijzelf ook te behouden. We vervallen altijd snel terug in oude gewoontes. Maar deze dame heeft het licht gezien, en ik ga dat vasthouden, daar ben ik van overtuigd.

Ik wens jullie allemaal een hele fijne dag en wordt vervolgd.





74 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Commentaires


bottom of page